اعتیاد یک اختلال رفتاری است. هدف از درمان اعتیاد جایگزین کردن رفتارهای نامناسب با رفتار مناسب است. ممکن است بیمار معتاد رفتار مناسب را بشناسد، ولی عمدتاً انگیزه کمی برای تداوم رفتارهای مناسب دارد. سوءمصرف الکل و مواد رفتاری است که پایه بیولوژیک و محیطی دارد؛ پس می­توان رفتارهای مورد نظر را با دستکاری عوامل محیطی تحت تأثیر قرار داد. اساس «مدیریت مشروط» مداخلات رفتاردرمانی یا تغییرات رفتاری است که از طریق شکل­دهی رفتار از طریق اعمال تقویت­کننده­های مثبت انجام میگردد. این مداخله موجب افزایش انگیزه درمان می­گردد. 

ژتون (کوپن)، پول، هدیه، دوز منزل متادون معمول­ترین تقویت­کننده­هایی هستند که در مدیریت مشروط مورد استفاده قرار می­گیرند. ژتون یکی از تقویت­کننده­های معمول است و مطالعات بسیاری اثربخشی آن را به اثبات رسانده­اند. اهدای پول نیز تقویت­کننده خوبی است، ولی مشکل آن این است که به راحتی قابل تبدیل به مواد می­باشد و ممکن است موجب تحریک وسوسه در بعضی از افراد گردد. هدیه هم می­تواند کمک­کننده باشد، ولی شواهد اثربخشی آن کم است؛ یکی از مزایای هدیه این است که می­تواند به صورت قرعه­کشی (و نه به ازای تمامی رفتارهای هدف) داده شود و این هزینه مداخله را کاهش می­دهد.

اولین مطالعات در مورد مدیریت مشروط در دهه 1960 انجام شد؛ الیوت و تیگه با انجام یک مطالعه کنترل نشده در مورد ترک سیگار برای اولین بار اثربخشی این مداخله را مورد بررسی قرار دادند. پس از آن تعدادی مطالعه کنترل شده توسط استیتزر، بیگلو و تعدادی دیگر از محققان در دهه های 1970 و 1980 بر روی بیماران تحت درمان با متادون انجام شد. در دهه 1990 با جایگزینی ژتون بجای پول در مطالعات کنترل شده اثربخشی بیشتر آن بخصوص در درمان کوکائین مورد تأیید قرار گرفت. با تأیید اثربخشی بیشتر ژتون از آن زمان بیش از 60 مطالعه و مرور بر روی بررسی اثر این درمان در شرایط مختلف انجام گریده است.

بنظر می­رسد این مداخله می­تواند اهداف متعددی را دنبال کند. با اعمال مدیریت مشروط تست­های ادراری مثبت کاهش می­یابد؛ رابطه درمانی بهتر می­گردد؛ اعتمادبنفس بیمار افزایش می­یابد؛ قطع خودسرانه درمان با متادون کمتر می­گردد؛ و مشارکت در جلسات رواندرمانی فردی و گروهی افزایش می­یابد. این مداخله در گروه­های مختلف بیماران مانند نوجوانان، زنان باردار، بیماران روانپزشکی و افراد بی­خانمان؛ در شرایط متعدد مانند بیماران بستری، بیماران سرپایی و زندانیان؛ مصرف مواد مختلف مانند سیگار، حشیش، هروئین، کوکائین، الکل، و مت­آمفتامین اثربخش می­باشد.